برای من رندترین شماره ....0722بود.شماره تو مادر.مادر مهربان و دلسوزم.هر روز بعد از کار جز اولین و بهترین کارهام گرفتن شماره و صحبت با تو بود مادر.اما مادر چرا دیگر جواب نمیدی؟مگه نمیدونی چقدر دلم برات تنگ شده؟چرا تلفنت فقط زنگ فقط زنگ میخورد و تو جواب پسرت را نمیدی؟چرا مادرچرا؟تو همیشه منتظر زنگ من و مهدی و محمد و مهرداد بودی!چرا صدایت از آن بر سیم نم آید چرا؟تا باز از ما بخواهی آخر هفته در کنارت باشیم.در کنار آن همه مهربانی و صفا و صمیمیت و یکرنگی.مادر دلم گرفته جوابم بده وضع محمد از من بذتر و مهرداد و مهدی و خواهرانم نیز وضعی بهتر از ما ندارند.مادر جواب بده الو..........اما افسوس که آشناترین شماره تلفن را کسی جواب نمیدهد مادر.مادر مگه نمیبینی دلم را غم گرفته تمنای تورا از من گرفته.مگه نمیدونی بابام هم خیلی وقت قبل از تو جواب نمیده.بگو چکارکنم مادر مادر مادر.راستی خیلی وقته میخوام پنج شنبه بیام اماکجا؟آخه تونیستی بابا هم که قبلا رفته.خودت بگو کجا برم کجا مادر؟